Λήμνιον κακόν, id est Lemnium malum, de malis immensis ac miserandis. Historia unde natum adagium, varie narratur neque magni refert eam anxie persequi. Herodotus in Eratone et proverbii et historiae meminit in hanc ferme sententiam. Pelasgi ex Attica per vim expulsi Lemnon incolebant. Hujus injuriae cum poenas de Atticis sumere cuperent probeque cognitos haberent dies festos ac ceremonias illorum, collocatis insidiis uxores Atheniensium abduxerunt, cum Minervae sacra facerent in Braurone, hisque in Lemnum navigio asportatis concubinarum vice sunt abusi. Caeterum mulieres cum plurimos liberos parerent, omneis et Atticis moribus instituerunt et Attice loqui docuerunt. Ita factum est, ut nec miscere conjugia cum puellis Pelasgicis vellent et, si quando Pelasgus quempiam pulsare conaretur, omneis conglobati Attici huic suppetias ferrent. Breviter adeo invalescebat pubes Attica, ut plerisque in rebus priores tenere videretur. Quare visum est Pelasgis, ut filios ex Atticis mulieribus susceptos trucidarent. Idque perfecerunt occisis una et matribus ; deinde sterilitate, orbitate, pestilentia reliquisque plurimis adacti malis Delphicum oraculum consuluerunt, qua via calamitatibus levari possent. Hinc igitur ait per omnem Graeciam increbuisse proverbium, ut ingentia miserandaque mala Lemnia dicerentur. Partim igitur hinc natum adagium putat partim illinc, quod aliquando Lemniae mulieres graveolentia maritorum offensae, eos universos sustulerunt auxilio Thoantis. Cujus rei meminit et Euripides in Hecuba :
id estΚαὶ Λῆμνον ἄρδην ἀρσένων ἐξῴκισαν,
Item Seneca in Agamemnone : Et scelere Lemnon nobilem.Maresque Lemno sustulere feminae
Funditus.