Quoties universos homines intelligi volumus, post homines natos dicimus. M. Tullius in oratione Pro domo sua ad pontifices : Quid ? Homini post homines natos turpissimo, sceleratissimo, contaminatissimo, quis illam opimam fertilemque Syriam, quis bellum pacatissimis gentibus, quis pecuniam ad emendos agros constitutam, ereptam vi ex Caesaris rebus actis, quis imperium infinitum dedit ? Rursus in eadem : At id quod crimini dabatur non modo peccatum non erat, sed erat res post homines natos pulcherrima. Item Pro Cornelio Balbo : Etenim cum pro sua patria pauci post genus hominum natum reperti sint qui nullis praemiis propositis vitam suam hostium telis objecerint et caetera. Idem Pro Milone : Unius post homines natos fortissimi viri. Item in Antonium : Duo teterrima et spurcissima capita post homines natos, Dolobella et Antonius. Idem De optimo genere oratorum : Optimus longe post homines natos. Idem in Bruto : Longe autem post natos homines improbissimus Caius Servilius Glaucia.