IV. 2. Felicitas a deo. xci

Θεοῦ δὲ δῶρόν ἐστιν εὐτυχεῖν βροτούς, id est,

Felicitas datur deum homini munere.

Ut res nostrae bene cedant, id in nobis situm non est, sed a superum arbitrio pendet. Hominum est conatus, Dei est eventus.