Δούλων πόλις, id est servorum civitas. De coetu convictuque hominum improborum, furacium aut ignobilium dici potest. Est hoc nomine civitas quaepiam in Libya, ut auctor est apud Suidam Ephorus in quinto, apud Stephanum Hecataeus. In hanc si quis servus lapidem importasset, continuo liber fiebat, etiam si pergrinus fuisset. Est et altera, cui nomen Ἱεροδούλων, quod servis dicata sit, in qua unum dumtaxat ingenuum vivere tradunt. Est rursum in Creta Δουλόπολις χιλίανδρος, id est Mille viris habitata, ut auctor est Sosicrates in prima narratione Rerum Creticarum. Est item alia juxta Thraciam Πονηρόπολις, id est Improborum civitas ; in hanc Philippus collegisse dicitur velut in sentinam infames moribus improbatis, ut sycophantas, falsos testes, praevaricatores et id genus alios ad numerum duum milium, ut auctor est Theopompus in Rerum Philippicarum libro xiii. Testatur et Plutarchus in commentario De curiositate. Est et in Aegypto regio quedam Δουλοπόλις appellata teste Olympianico. Plutarchus in collectaneis proverbiorum ostendit dici solitum de raris inventu effertque ad hunc modum : Οὐκ ἔστιν δούλων πόλις, id est non est servorum civitas. Non dissimile quod Plinius narrat de gente Hessenorum in Syria, ad quos fugitant usquequaque nocentes. Quae sola toto in orbe sine ulla femina vivit, omni venere abdicata, socia palmarum. In diem ex aequo convenarum turba renascitur, longe frequentantibus quos vita fessos ad mores eorum fortunae fluctus agitat.