Ἀρότρῳ ἀκοντίζειν, id est Aratro jaculari, dicuntur qui quippiam incircumspecte faciunt, haud prospicientes, quid sit in posterum eventurum, aut qui suo magno incommodo conantur alterum laedere. Quisquis enim jacto aratro petit alium, is, quo morem gerat irae, semet re necessaria privat, cujus usum paulo post sit desideraturus. Recensetur a Diogeniano. Translatum videri potest a belli temporibus, quibus vomeres, marrae et sarcula reliquaque agricolationis arma in Martia diffinguntur arma. Plutarchus in commentario Περὶ τῆς εὐθυμίας usurpat veluti de re vehementer absurda : Οὐδὲ γὰρ ὁ τοξεύειν ἀρότρῳ βουλόμενος καὶ τῷ βοῒ τὸν λαγὼ κυνηγετεῖν δυστυχής ἐστιν, id est Neque enim is, qui vult aratro jaculari et bove leporem venari, est infortunatus.