Huic simillimum est illud, quod ab eodem Hieronymo refertur in Epistola ad Chromatium : Dignum patella operculum. In mea enim, inquit, patria rusticitas vernacula : deus venter est et in diem vivitur et sanctior est ille, qui ditior est. Accessit huic patellae juxta tritum populi sermone proverbium dignum operculum. Significat autem episcopum ad improbos populi mores accommodatum. Idem adversus Rufinum : Quod librum Eusebii pro Pamphili verteres, quod tuum quasi operculum venenatae patellae imponeres. Plato in Hippia majore disserens de pulchro ac decoro quiddam habet non abhorrens ab hoc proverbio : Πότερον πρέπει, φήσει, ὅταν τις τὴν χύτραν ἣν ἄρτι ἐλέγομεν, τὴν καλήν, ἕψῃ ἔτνους καλοῦ μεστήν, χρυσῆ τορύνη αὐτῇ ἢ συκίνη; id est Utrum, inquiet, ubi quis ollam illam pulchram, de qua modo loquebamur, igni admoverit, pulchris fabis plenam, decet illam aurea toryne aut ficulna ? Quod Graece dictum est τορύνη Platonis interpres vertit tudeculam. Etymologus indicat τορύνην vocem esse Atticis peculiarem, quae illis significat εὐεργέτιν. Suidas ait instrumentum esse, quo movetur olla.