Αὐτόματοι δ᾿ ἀγαθοὶ ἀγαθῶν ἐπὶ δαῖτας ἵενται, id est
Hexameter proverbialis tum usurpandus, ubi vir bonus fiducia virtutis et amicitiae, quae generalis inter omneis probos intercedit, ad sui similem accedit non expectatis vulgaribus istis invitatiunculis. Quidam natum putant ab Hercule, qui cum Ceti Trachenii domum invocatus inviseret, hunc versiculum primus dixerit. Fertur et trimeter iambicus in eandem sententiam :Sponte bonis mos est convivia adire bonorum.
id estἈκλητὶ κωμάζουσιν εἰς φίλους φίλοι,
Tacite notavit adagium Homerus in secundo Iliados :Conviva amico amicus ultro etiam venit.
id estΑὐτόματος δέ οἱ ἦλθε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος,
Scholiastes indicat hoc verbo fuisse significatam Menelai fortitudinem in bello. Exilis enim vox formidolosum arguit et βοή apud Graecos interdum bellum declarat quemadmodum et hodie apud Germanos. Zenodotus in collectaneis diversa sententia citat hoc adagium ex Eupolidis comoedia, cui titulus Chrysogenes :Illi vocalis Menelaus venerat ultro.
Idem ferme significat Plato in Symposio : Ἵνα καὶ τὴν παροιμίαν διαφθείρωμεν μεταβαλόντες, ὡς ἄρα καὶ ἀγαθῶν ἐπὶ δαῖτας ἴασιν αὐτόματοι ἀγαθοί, id est Ut et proverbium perdamus hunc ad modum invertentes : Boni ad bonorum convivia ultro veniunt. Sentire videtur Plato Homerum fecisse Menelaum deteriorem ad praestantioris accessisse convivium, quod Agamemnon bello valuerit, Menelaus fuerit imbellis. Citatur hic locus et ab Athenaeo libro quarto. Tametsi non hanc opinor Homeri mentem fuisse, cum virtutis addat elogiumΑὐτόματοι δ᾿ ἀγαθοὶ δειλῶν ἐπὶ δαῖτας ἴασιν
, id est Ultro adeunt hominis timidi convivia fortes.
id estΒοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος,
et cum aliquot locis illum fortissime rem gerentem inducat, alicubi etiam ἀρηιφίλου cognomento honestet. Apud Athenaeum libro primo ex Cratino quidam, qui invocatus ad convivium accesserat, ita loquitur : Ἀγαθὸς ἂν πρὸς ἀγαθοὺς ἄνδρας ἑστιασόμενος ἧκον. Κοινὰ γὰρ τὰ τῶν φίλων, id est Bonus enim ad bonos viros convivaturus veni. Nam res amicorum communes .Voce bonus Menelaus,