Χρυσᾶ ὄρη ὑπισχεῖσθαι, id est Aureos polliceri montes. Proverbialis hyperbole de iis, qui immensa promittunt spesque amplissimas ostentant. A Persarum arrogantia ducta, qui propter auri venas montes aureos jactabant. Plautus in Sticho :
Atque idem in Milite in eandem sententiam dixit argenti montes :Neque ille sibi mereat Persarum
Montes, qui esse aurei perhibentur.
Terentius in Phormione :Tum argenti montes non massas habet.
Quo quidem loco illud obiter admonendum arbitror, quod opinor vulgus interpretum latere modo non dictum pro eo, quod est apud Graecos μονονουχί, id est tantum non. Id perinde valet quasi dicas propemodum. Nam tantum non Graecanico more reperies tum apud Livium tum apud Suetonium neque semel apud Valerium Maximum. Apuleius in prima actione Apologiae suae : Qui si est avaritia egenus et ad omne lucrum inexplebilis, nec montibus auri satiabitur. Divus Hieronymus in Rufinum : Ut cum montes auri pollicitus fueris, ne scorteum quidem nummum de thesauris tuis proferas. Aristophanes ἐν Ἀχαρνεῦσι :Is senem per epistolam
Pellexit, modo non montes auri pollicens.
id estΚἄχεζεν ὀκτὼ μῆνας ἐπὶ χρυσῶν ὀρῶν,
Cacavit dixit pro desedit, lascivia comediae veteris. Phoenix Colophonius apud Athenaeum lib. XII de Nino rege praedivite loquens ex monte fecit mare. Ait : Ὅστις εἶχε χρυσίου πόντον, id est Mare possidens auri. Paulo diversius dixit Salustius in Catilinario : Maria montesque polliceri coepit. At eundem modum Persius : Magnos promittere montes, ut hyperbole magnitudinis sit non in aureis, sed simpliciter in ipsis montibus.Menses et octo cacavit in auri montibus.