Ἔσθιε κάρδαμον, id est Ede nasturtium. In socordem, ignavum, hebetem, stupidum, olim dicebatur, propterea quod huic efficaciam inesse credant erucae contrariam, vim enim vigoremque animi suscitare, venerem coercere, cum illa e diverso venerem acuat, vim mentis hebetet ; unde et nomen apud Graecos habere videtur κάρδαμον, quasi cor domans. Plinius libro decimonono, capite octavo Nasturtium, inquit, nomen accepit a narium tormento et inde vigoris significatio proverbio id vocabulum usurpavit veluti torporem excitantis. Graecis a corde nomen habet. Dioscorides tradit nasturtio vim esse similem erucae et sinapi, quod attinet ad acrimoniam in nares erumpentem. Caeterum quod ait nasturtio stimulari venerem, dissentit a Plinio. Aristophanes ἐν Θεσμοφοριαζούσαις : Ἐχθὲς ἔφαγον κάρδαμα. / Τί καρδαμίζεις; id est Edi heri nasturtia. Quid nasturtiaris ? Idem in Vespis :
id estὈξυθύμων καὶ δικαίων καὶ βλεπόντων κάρδαμα,
Acrium ac justorum et oculis qui exhibent nasturtia.