Qui coram blandiuntur clam obtrectantes, palam amicos agunt, clanculum nocent, aut qui hic prosunt illic laedunt, falsam beneficii spem ostentant, ut nacti occasionem funditus perdant, ii dicuntur altera manu portare lapidem, altera panem ostentare. Translatum ab iis, qui canes ostentato pane pelliciunt, deinde accedentibus saxum illidunt. Euclio Plautinus in Aulularia :
Divus Hieronymus ad Rufinum : Haec apud te, amice, potius expostulare volui quam lacessitus publice desaevire, ut animadvertas me reconciliatas amicitias pure colere et non juxta Plautinam sententiam altera manu lapidem tenere, panem offerre altera. Eodem eleganter allusit scribens ad eundem Rufinum : An tibi ideo panem non damus, quia haereticorum cerebro lapidem illidimus ? Simile quiddam habet Gregorius theologus in epistola ad Eusebium episcopum Caesariensem : Ὥσπερ ἂν εἴ τις ἑνὸς ἀνδρὸς τῇ μὲν τῶν χειρῶν καταψήχοι τὴν κεφαλήν, τῇ δὲ παίοι τὴν παρειάν, id est Perinde quasi quis ejusdem viri altera manu scabat caput, altera malam feriat.Nunc petit cum pollicetur, aurum inhiat, ut devoret.
Altera manu fert lapidem, panem ostentat altera.