I. 7. Ferreus, aheneus. xliv

Simili figura ferrea atque ahenea dicuntur, quae solida firmaque significamus. Vergilius :

Non mihi si centum linguae sint oraque centum,

Ferrea vox.

Quo quidem in loco videtur expressisse illud Homericum ex secundo Iliados libro :

Οὐδ᾿ εἴ μοι δέκα μὲν γλῶσσαι δέκα δὲ στόματ᾿ εἶεν,

Φωνή δ᾿ ἄρρηκτος, χαλκοῦν δέ μοι ἦτορ ἐνείη,

id est

Non mihi si sint ora decem totidem quoque linguae,

Vox infracta animusque mihi simul aereus adsit.

Horatius in prima epistola : Hic murus aheneus esto. De decreto animi non convellendo.

Homerus Iliados Χ :

Ἦ γὰρ σοί γε σιδήρεος ἔνδοθι θυμός,

id est

Ferrea nimirum tibi mens in pectore clausa est.

Idem Odysseae Ε :

Οὐδέ μοι αὐτῇ

Θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι σιδήρεος, ἀλλ᾿ ἐλεήμων,

id est

Neque enim mihi scilicet ipsi

Ferreus est animus sub pectore sed miserescens.

Et Iliados Ψ,

σιδήρεον μένος τοῦ πυρός,

id est

ferream incendii vim, dixit.

Ἐν δὲ πυρὸς μένος ἧκε σιδήρεον,

id est

Ferrea vero ignis venit in praecordia virtus.

Paulo diversius est, quod Cicero Attilium ferreum scriptorem vocat pro duro atque imperito. Nam in artibus dura dicuntur, quae parum sunt artificiosa, contra mollia, quae summa arte perfecta. Verba M. Tullii libro De Finibus primo sunt haec : Electram tamen male conversam Attilii mihi legendam putem. De quo Licinius : ferreum scriptorem. Verum opinor scriptorem, ut tamen legendus sit. Eundem in libris De divinatione durissimum et malum poetam vocat.

Index Adagiorum