I. 7. Equus me portat, alit rex. xx

Ἵππος με φέρει, βασιλεύς με τρέφει, id est

Me rex alit ac me portat equus.

Refertur inter Graecorum adagia atque addunt hinc natum. Juvenis quidam sub rege Philippo stipendia faciebat. Is cum admoneretur, ut missionem peteret seseque a militia abdicaret, negavit se facturum his quidem verbis :

Ἵππος με φέρει, βασιλεύς με τρέφει,

id est Equus me portat, rex me alit, significans se commodissime vivere, ut qui et pedibus alienis ingrederetur et aliena pecunia pasceretur. Huc allusit Horatius, cum in Epistolis sub Aristippi persona sic ait :

Rectius hoc et

Splendidius multo est : equus ut me portet, alat rex.

Quo quidem in loco Acron hujus admonet proverbii, cujus etiam meminit Diogenianus. Apparet e tragoedia quapiam ascitum. Est enim carmen anapesticum dimetrum.

Index Adagiorum