Ἐρήμη δίκη, id est Deserta causa, cum nemo repugnat. Translatum a judiciis, ubi nonnunquam altera pars cedens tradit causam adversario. Itaque deserta causa vincere est vincere nullo contra pugnante. Lucianus in Jove tragoedo : Ὥστε τί ἄλλο ἢ ἐξ ἐρήμης κρατεῖν δόξομεν; id est Itaque quid aliud videbimur fecisse quam deserta causa vicisse ? Idem in Toxaride : Καὶ τοσαύτας πόλεις ἐρήμην ὑπὸ σοῦ ἁλῶναι, id est Totque civitates nullo defendente abs te capi. Usurpat et Socrates in Apologia apud Platonem : Ἐρήμην κατηγοροῦντες ἀπολογουμένου οὐδενός, id est Deserta causa nullo defendente accusantes. Jureconsulti composita voce ἐρημοδίκια vocant. Ita Paulus Pandectarum libro IV, titulo De minoribus, cap. Et sine dolo : Item et in eremodiciis ei subvenitur. Constat autem omnis aetatis hominibus restitutionem eremodicii praestari debere, si doceant se ex justa causa abfuisse. Rursum libro XLVI, titulo Judicatum solvi, cap. Cum quaerebatur : Si interposita judicatum solvi stipulatione quis reum non defenderet, postea ex eremodicio sententiam esset passus, an ob rem judicatam clausula committatur etc. Rursum in codice libro tertio, titulo De judiciis, cap. Properandum : Sin autem reus abfuerit et similis ejus processerit requisitio, quemadmodum pro persona actoris ediximus, etiam absente reo eremodicium contrahatur. Haec Justinianus. Est igitur ἐρημοδίκιον, cum altera parte absente fertur sententia.