Huic plane germanum est illud quod usurpat Lucianus in libello De ratione conscribendi historiam : Ἐπινοοῦντες δὲ καὶ ἀναπλάττοντες ὅττι κεν ἐπ᾿ ἀκαιρίμαν γλῶτταν, φασίν, ἔλθῃ, id est Comminiscentes affingentesque quicquid verbi temere in linguam, ut aiunt, venerit. Plato dictum hoc libro De republica octavo citat ex Aeschylo tragico poeta. Usurpavit et Athenaeus libro Dipnosophistarum quinto : Κατὰ γὰρ τὸν εἰπόντα ποιητήν· ὅττι κεν ἐπ᾿ ἀκαιρίμαν γλῶτταν ἔλθῃ, id est Juxta poetam, qui dixit quicquid temere in linguam venerit. Hoc velut interpretans Isocrates in oratione Panathenaica : Ὅμοιος ἂν εἶναι δόξαιμι τοῖς εἰκῆ καὶ φορτικῶς καὶ χύδην ὅ τι ἂν ὑπέλθῃ λέγουσι, id est Similis videbor iis qui temere et arroganter ac futiliter quicquid in mentem venerit loquuntur.