In M. Tullii verbis quae paulo ante retulimus ex oratione Pro L. Murena proverbium inerat, cum ait jureconsultum instructo petitore Latini tibicinis more transire ad eum a quo petitur, et illum sollemnibus verbis instructurum. Unde nata sit similitudo non admodum liquet nisi quod probabilis conjectura videtur ductam a priscis illis Latinis, qui in pagis aut oppidis unico tantum tibicine fabulas agitabant, ad cujus modulatum vocem ac gestum accommodabant histriones, alioqui ob imperitiam non servaturi carminis rationem. Is igitur tibicen, posteaquam uni actori praecinuerat, cogebatur ad alterum huic responsurum transire eique vicissim incentu tibiae metri modulos praeire atque hinc rursus ad alium, quod rusticani homines absque praeeunte tibicine non possent apte saltare versus aut mimos. Hanc conjecturam adjuvat locus qui est apud M. Tullium in Oratore ad Brutum, ubi agit de versibus ita compositis ut posset oratio libera solutaque videri. Quorum, inquit, similia sunt quaedam etiam apud nostros, velut illa in Thyeste :
et quae sequuntur ; quae, nisi cum tibicen accessit, orationi sunt solutae simillima. Prior locus ex oratione refertur in proverbio Causa cadere.Quemnam te esse dicam qui tarda in senectute