Cui summam potentiam adscribimus, ejus nutu atque renutu cuncta geri dicimus. Multum est verbo efficere quod velis, at plus est idem efficere nutu atque renutu. M. Tullius actione in Verrem tertia : Nisi ad nutum tuum praesto fuerit, nisi libidini tuae cupiditatique paruerit. Idem Pro Caecina : An certius quidquam objici potest quam quod is cui objicitur ne nutu quidem infirmare conetur ? Item Contra Rullum : Tamen omneis vobis pecunias ad nutum vestrum penderent. Idem Epistolarum familiarium libro undecimo : Interfecto enim rege regios omneis nutus tuemur. Rursus libro XIII, epistola prima : Nec dubitat quin ego a te nutu hoc consequi possim. In eodem ad Silium propraetorem : Ut libentissimis Graecis nutu quod velis consequare. Plinius libro Epistolarum primo ad Octavium Rufum indicat esse sumptum ex Homero, qui fingit Jovem solo nutu probare aut rejicere hominum vota. Verba Plinii adscribam : Vide in quo me fastigio collocaris, cum mihi idem potestatis idemque regni dederis quod Homerus Jovi Optimo Maximo :
Nam ego quoque simili nutu ac renutu respondere voto tuo possum.Τῷ δ᾿ ἕτερον μὲν ἔδωκε πατήρ, ἕτερον δ᾿ ἀνένευσεν.