Innumerabilem hominum rerumve vim prisci gargara dicebant, ficta, ni fallor, voce a strepitu quem facit hominum congregatorum multitudo aut rerum effusarum copia. Aristomenes ἐν Βοηθοῖς apud Suidam et Aristophanis interpretem : Ἔνδον γὰρ ἡμῖν γάργαρα, id est Nobis enim intus gargara. Citatur et tragicus quispiam, Sophron, opinor, qui scripserit : Χρημάτων τε γάργαρα, id est Pecuniarum gargara. Unde et γαργαίρω verbum, quod significat perstrepo prae multitudine. Ut Cratinus :
id estἈνδρῶν ἀρίστων πᾶσα γαργαίρει πόλις,
Rursus ex fabula cui titulus Λίμναι citatur hic versiculus :Urbs universa haec optimis strepit viris.
id estἈνδρῶν ἐπαστῶν πᾶσα γάργαιρ᾿ ἑστία,
Caeterum, quod est apud Homerum Κάρκαιρε δὲ γαῖα πόδεσσι, id est Pedibus quoque terra strepebat : mutata literula κάρκαιρε dictum pro γάργαιρε. Denique, cancros existimant dictos γαργαρούς ob pedum multitudinem. Macrobius ibro Saturnalium quinto docet Gargara montem esse et ejusdem nominis oppidum monti subjectum in Mysia, ut apparet, quae frugum est feracissima, ut hinc factum sit qui immensam rerum copiam significare vellet Gargara nominaret. Exempla citat ex Alcaeo, Aristomene, quae scribarum inscitia desiderantur. Aristophanes ἐν Ἀχαρνεῦσι risus causa duas voces conjuxit immensam multitudinem significantes :Viris adactis tota perstrepit domus.
Siquidem ψαμμοσικόσια dicunt Graeci quae vel aequant harenarum numerum, ad eam formam qua dicunt τριακόσια et ἑξακόσια. Alexis apud Athenaeum libro sexto :Ἃ δ᾿ ὠδυνήθην, ψαμμοσικοσιογάργαρα.
id estἘβόα καλῶν τὸν οἰκέταν
Ἕν᾿ ὄντα καὶ μόνον, ὀνόμασιν δὲ χρώμενον
Ψαμμακόσιοις,
Loquitur de paupere ostentatore divitiarum, qui, cum non haberet nisi unum famulum, tamen pro foribus evocabat eundem variis nominibus, ut hospites crederent plurimos esse domi. Et hujus compositae vocis meminit Macrobius loco quem modo indicavimus.Famulum intonabat evocans
Unum atque solum, caeterum vocabulis
Utens ad id innumeris.