I. 4. Undas numeras. xlv

Κύματα μετρεῖς, id est Undas numeras, eundem cum proximo sensum habet. Vergilius utramque paroemiam eleganter attigit libro Georgicon secundo :

Quem qui scire velit, Libyci velit aequoris idem,

Discere quam multae Zephyro turbentur harenae,

Aut, ubi navigiis violentior incidit Eurus,

Nosse quot Ionii veniant ad littora fluctus.

Theocritus in Charitibus :

Ἀλλ᾿ ἶσος γὰρ ὁ μόχθος ἐπ᾿ ᾀόνι κύματα μετρεῖν,

Ὅσσ᾿ ἄνεμος χέρσονδε μετὰ γλαυκᾶς ἁλὸς ὠθεῖ,

id est

Namque perinde siet, quasi si numerare labores

Quot venti e pelago trudant ad littora fluctus.

Videri potest ab Aesopico quodam apologo natum adagium, quem refert Lucianus in Sectis : olim quendam in maris littore sedisse conantem singulas undas pernumerare, cumque undas undis trudentibus obrueretur animoque male angeretur, quod eas numero complecti non posset, adiens callida vulpes opportuno consilio sic hominem sublevavit : Quid angeris, inquit, propter undas quae praeterierunt ? Hinc numerare incipias oportet, illas missas facias.