IV. 4. Stultior Melitide. lxix

Μωρότερος Μελιτίδου, id est Stultior Melitide. Melitides unus est e felicissimis illis fatuis, quos Homerus suo carmine nobilitavit. Hic jam eversa Troja venisse legitur auxilium laturus Priamo, ut meminit Eustathius decimum Odysseae librum enarrans. Lucianus in Amoribus : Μελιτίδην ἢ Κόροιβον οἴει με, πρὸς θεῶν; id est Melitidem aut Coroebum me putas, per deos ? Proverbium refertur a Zenodoto, docens hunc comicorum conviciis fuisse traductum ob stultitiam nec potuisse numerare supra quimque et ducta uxore nuptam non attigisse, veritum ne se illa accusaret apud matrem. Commemorat eodem in loco et alium quendam insigniter stultum, qui dubitarit ex utro parente fuisset natus. De Melitidis sodali Coroebo meminimus alibi. Pausanias admonuit Coroebum una cum Butalione ac Melitide ab Aristophane inter fatuos numerari. Eadem Suidas, adferens hoc carmen ex Aristophane :

Τέως δ᾿ ἀβελτερώτατοι κεχηνότες,

Μαμάκουθαι, Μελιτίδαι κάθηνται,

id est

Hactenus abjectissimi inhiantes

Mamacuthae, Melitidae desident.

Index Adagiorum