Plutarchus in libello cui titulus Πῶς ἄν τις διακρίνειε τὸν κόλακα τοῦ φίλου, versum hunc qui apud Homerum frequenter obvius est, ceu proverbialem usurpat :
id estἈγχὶ σχὼν κεφαλήν, ἵνα μὴ πευθοίαθοἱ ἄλλοι,
Admonet eo loco, si quid objurgandus est amicus, ut id fiat primum in tempore, deinde comiter et amice magis quam aspere, postero clanculum semotis arbitris, Ὅθεν ἄριστα μὲν ἔχει τὸ Ἀγχὶ σχὼν κεφαλήν, id est Unde optimum est illud Admoto propius capite. Pro eo Livius libro ab Urbe condita X conferre capita : Consules velut deliberabundi capita conferunt.Admoto capite, reliqui ne audire valerent.