IV. 4. Lychnobii. li

Apparet λυχνοβίους proverbiali joco dictos qui lucernariam vitam ducerent, ut torqueri possit vel in nocturnum potorem vel hominem supra modum studiosum qui, quemadmodum dictum de Demosthene, plus absumat olei quam vini, vel in sordidum et parcum, quasi de lucernario oleo victitantem. Seneca, libro Epistolarum XXII, Epistola CXXII, dictum ostendit in lucifugam quendam, cujus tota vita erat praepostera, adeo ut, quicquid hominum vulgus interdiu solet facere, id ille faceret noctu. Sub noctem expergiscebatur, diliculo ibat cubitum. In quem ita jocatus Varus, lepidissimus fabulator, ut eum diceret admodum frugaliter vivere, quippe qui nihil insumeret nisi noctem. Et quibusdam illum sordidum et avarum dicentibus : Vos, inquit, illum et lychnobium dicetis. Est autem in joco vox ambigua, ut intelligas eum usque adeo non sordidum, ut lucernas etiam absumeret, vel adeo parcum ut lucernis victitaret. Caeterum allusum est ad vitam hominis praeposteram, cujusmodi describit in eadem Epistola, et Buta quendam Atilium.

Index Adagiorum