Theocritus in Syracusiis :
id estΜὴ φύη, Μελιτῶδες, ὃς ἁμῶν καρτερὸς εἴη
Πλὰν ἑνός. Οὐκ ἀλέγω. Μή μοι κενεὰν ἀπομάξῃς,
Subesse proverbium videtur in eo quod ait : Μή μοι κενεὰν ἀπομάξῃς. Subaudiendum autem γναθόν, χεῖρα aut simile quiddam. Apparet esse comminantis aut timentis alapam aut colaphum. Nam locus nondum satis liquet ; eruditis itaque relinquimus excutiendum diligentius.Ne quisquam existat, Proserpina, quem dominum, uno
Excepto, agnoscamus ; ego id non curo ; caveto
Abstergas ne mi vacuam.
Ἀπομάττειν dicuntur et plastae qui argillam oblinunt, dum fingunt imaginem. Solent quidam simulare officium, quasi velint aliquid sordium a mala abstergere, et interim imprudenti illinunt aliquid sordium. Quemadmodum inducunt Bacchum facie gypso et uvarum succo oblita.
Interpres tamen — homo nec admodum doctus nec diligens — mavult subaudiri mensuram, fortasse χοίνικα. Quod in mensura redundat, abstergetur terete baculo. Fallit igitur qui nondum plenam absterget, ita simulans aliquid redundare. Sentit se non esse illi ancillam, ut ab eo debeat objurgari. Heri offensi defraudant servos suos dimenso ; hoc est, ni fallor, quod ait : Non sum sollicita, ne mihi mensuram vacuam abstergas.