I. 4. Mordere frenum. xiv

Mordere frenum D. Brutus libro Familiarium epistolarum undecimo posuisse videtur pro eo, quod est vel leviter repugnare servituti : Si frenum momorderis, peream si te omneis quotquot sunt conantem loqui ferre poterunt, hoc est si utcumque significaveris te servitutem iniquo animo ferre. Ad hanc sententiam faciunt, quae respondet Cicero, Si timidus, inquiens, essem, tamen ista epistola omnem mihi metum abstersisses ; sed, ut mones, frenum momordi. Etenim, qui te incluso omnem spem habuerim in te, quid nunc putas ? Quanquam Papinius in Epithalamio Stellae et Violentillae in diversum sensum usurpavit, nempe pro eo, quod est servitutem accipere frenumque recipere :

Fama tace, subiit leges et frena momordit,

id est admisit vincula matrimonii. Quanquam an etiam in hunc sensum verba Ciceronis accipi possint, doctis excutiendum relinquo. Proverbium sumptum videtur e fabula Aeschyli, quae inscribitur Prometheus, in qua sic loquitur Mercurius :

Τέγγῃ γὰρ οὐδὲν οὐδὲ μαλθάκῃ λιταῖς

Ἐμαῖς· δακὼν δὲ στόμιον ὡς νεοζυγὴς

Πῶλος βιάζῃ καὶ πρὸς ἡνίας μάχῃ,

id est

Precibus nihil mitescis inflexus meis ;

Sed frena mordens, pullus indomitus velut

Ferociens pugnas habenas vincere.