IV. 2. Canis saeviens in lapidem. xxii

Κύων εἰς τὸν λίθον ἀγανακτοῦσα, id est, Canis indignans in lapidem. Competit in eos, qui mali sui causam imputant non ipsi auctori, sed alteri cuipiam. Veluti si quis iracundiae vitium juventae, non stultitiae, attribueret, unde proficiscitur. Plato libro de Republica quinto damnans eos qui caesorum cadavera despoliant, ait hos perinde facere ut solent canes saevientes in lapidem, eo qui jecit omisso. Pacuvius apud Nonium in Armorum judicio :

Nam canis, cum est percussa lapide, non tam petit illum

Qui se jecit, quam eum ipsum lapidem, quo icta est, petit.

Index Adagiorum