Idem aliter effertur ab aliis : Ῥεχθὲν δέ τε νήπιος ἔγνω, id est Rem peractam stultus intellexit. Sumptum est autem ex Homero, qui pluribus locis hanc usurpavit sententiam. Ut in Iliados Π et Υ :
id estΜήτε ἀντίος ἵστασ᾿ ἐμοῖο,
Πρίν τι κακὸν παθέειν· ῥεχθὲν δέ τε νήπιος ἔγνω,
Huc allusit Euripides in Bacchis :Mihi obvius ire caveto, prius quam
Noxae aliquid capias ; nam factum novit et excors.
id estΚακοῦ γὰρ ἐγγὺς ὢν ἐμάνθανεν,
de Pentheo, qui sero nec nisi sua pernicie doctus coepit revereri Bacchum. Neque huic diversum est, quod admonet senarius ille inter Graecanicas sententias celebris :Nam didicit adfinis malo,
id estἩ δὲ μετάνοια γίγνετ᾿ ἀνθρώποις κρίσις,
Eodem pertinet Vergilianum illud :Tum judicant homines, ubi jam poenitet.
Item illud Demosthenicum : Non emo tanti poenitere. Unde perquam eleganter Fabius apud Titum Livium eventum stultorum magistrum appellat Nec eventus doceat hoc, inquiens, qui stultorum magister est, sed ratio. Plinius in Panegyrico, quem Trajano dixit, hujusmodi seram et infrugiferam prudentiam miseram vocat. Terror, inquit, et metus et misera illa ex periculis facta prudentia monebat, ut a republica (erat autem omnino nulla respublica) oculos, aures, animos averteremus.Discite justitiam moniti et non temnere divos.