Γύης οὐκ ἔνεστιν αὐτῷ, id est Gyes non inest illi. Dici consuevit de quopiam ad rem aliquam parum utili. Sumpta est metaphora ab aratro, cujus pars est γύης. Eam nonnulli putant esse, quam Latini dentale vocant. Ea quoniam praecipua videtur, si absit, nihil confici potest aratro. In hunc sensum usurpavit Hesiodus πρίνου δὲ γύης. Caeterum Homerus pro jugere posuit, agrum πεντηκοντόγυον appellans, id est centum jugerum.