Κολοφωνία ψῆφος, id est, Colophonium suffragium. Usurpatur in epistola quapiam Platonis ad Dionysium. Adagium est verbis magis quam re diversum ab illo, quod in secunda retulimus Chiliade : Τὴν Κολοφῶνα ἐπέθηκεν, id est, Colophonem addidit. Adagionis originem explicant in hunc modum : Cum olim Colophonii domesticis seditionibus tumultuarentur inter sese, evenit, ut aliquot ex illis mutatis sedibus ad Smyrnaeos demigrarent. Dein accidit, ut, cum bellum gererent Smyrnaei ac saepenumero victi discessissent, tandem adhibitis Colophoniis, quos in civitatem receperant, extiterint superiores. Unde institutum est, ut, quemadmodum Smyrnaei non vicerant in bello, nisi Colophoniorum accessione, ita nec in suffragiis vincerent, nisi illorum calculum adjungerent. Proinde cum Ionii duodecim civitatibus imperarent, quarum una Smyrna, in publicis consiliis, si quando Smyrnensium aequales fuissent calculi, pars ea vincebat, cui subscripsissent Colophonii illi, quorum opera vicerant in praelio. Nec abhorrent ab his, quae refert Iabenus scriptor Graecus : Duodecim Ioniae civitates convenire solitas ; id concilium Panionium dicebatur ; in quo si forte calculis hinc atque hinc paribus nihil decerni poterat, accersebantur Colophonii, qui victoriam adferebant utricumque parti fuissent suffragati. Itaque proverbium quadrabit, cum significabimus judicium aut suffragium alicujus plurimum in re quapiam valere. Hujus adagii nobis facta est mentio.