Ubi quis in convivio sermonem inducit admodum hilarem ac festivum, qui discutiat omnem tristitiam, convenit illud ex eodem libro, quod Homerus finxit de Helena pharmacum immittente in convivarum cyathos, quod omnium anteactorum induceret oblivionem :
id estΑὐτικ᾿ ἄρ᾿ εἰς οἶνον βάλε φάρμακον, ἔθεν ἔπινον,
Νηπενθές τ᾿ ἄχολόν τε, κακῶν ἐπίληθον ἁπάντων,
Hujus meminit Plinius libro XXV. Nobile, inquit, illud nepenthes oblivionem tristitiae veniamque adferens et ab Helena utique omnibus mortalibus propinandum. Dioscorides libro IIII refert herbam ἄλυπον, quae inferne sumpta atrae bili medeatur. Unde et nomen inditum videtur, quasi dolore carens, quemadmodum νηπενθές et ἄδιψον, quod luctum ac sitim pellant.In vinum immisit mox pharmacon, unde biberunt,
Luctusque bilisque malique oblivia cuncti.