III. 7. Lesbiari. lxx

Λεσβιάζειν antiquitus polluere dicebant. Aristophanes in Vespis :

Μέλλουσαν ἤδη λεσβιεῖν τοὺς ξυμπότας,

id est

Quae combibones jam suos contaminet.

Aiunt turpitudinem, quae per os peragitur, fellationis opinor aut irrumationis, primum a Lesbiis auctoribus fuisse profectam et apud illos primum omnium feminam tale quiddam passam esse. Interpres hujus rei testem citat Theopompum in Ulysse : Ἵνα μὴ τὸ παλαιὸν τοῦτο καὶ θρυλλούμενον δι᾿ ἡμετέρων στομάτων εἴπω σόφισμα, ὅ φασι παῖδας Λεσβίων εὑρεῖν, id est Ut ne vetus illud ac vulgo jactatum inventum ore nostro proloquar, quod aiunt Lesbios reperisse. Citat et Stratidem in Troilo :

Μή ποτ᾿, ὦ παῖ Ζηνός, ἐς ταὐτὸ μόλῃς,

Ἀλλὰ παραδοὺς τοῖς Λεσβίοις χαίρειν ἔα,

id est

Ne quando, fili Jovis, hucusque pervenias,

Verum hoc Lesbiis relinquas ac valere sinas.

Senarii duo videntur, sed nonnihil depravati. Innuit idem Aristophanes ἐν Ἐκκλησιαζούσαις :

Δοκεῖς δέ μοι καὶ λάβδα κατὰ τοὺς Λεσβίους,

id est

Mihi at videre labda juxta Lesbios.

Allusit autem ad communem literam, quae prima est et Lesbiis et obscoeno verbo λειχάζειν. Id, ni fallor, tale quiddam est Graecis quale fellare Latinis. Nam vox etiamnum manet, tametsi rem jam olim e medio sublatam arbitror.