III. 6. Bene sit. c

Καλῶς ἔστω, id est Bene sit. Ominis vox, cum quis rem quampiam novam et arduam auspicaretur, ut in testamentis praefabantur : Τοῦτο καλῶς ἔσται, id est Hoc bene erit, sed si quid acciderit humanitus. Item in contionibus : Quod faustum felixque sit. Futurum est salsius, si per ironiam proferatur de re ridicula nulliusque momenti perinde quasi maxima. Quemadmodum Persius de divite avaro cadum resignaturo : Hoc bene sit. Frequens est apud auctores Bene vertat et Male vertat. Vergilius in Bucolicis :

Hos illi, quod nec bene vertat, mittimus haedos.

Et Dii bene vertant, quod agas. Servius Grammaticus existimat hanc figuram mutuo sumptam ab Hectore et Ajace, quorum utrique suum munus in perniciem cessit.

Index Adagiorum