Αἱ γέρανοι λίθους καταπεπωκυῖαι, id est Grues lapillos deglutientes. Suidas ex Aristophane citat ostendens dici solitum de iis, qui summa providentia gerunt negotium. Idque inde in vulgi sermonem venisse, quod gruibus hic mos sit, ut, quoniam admodum sublimes volant magnoque ferantur impetu neque possint deorsum aspicere, lapillos gestent, quos, si quando fatigari coeperint inter volandum, ex alto dejiciant, quo videlicet e cadentium strepitu percipiant, utrum supra terram an supra mare volent. Quod si lapillus in mare deciderit, pergunt viam, sin in terram, interquiescunt. Nec his dissimilia refert Plinius libro decimo, capite vigesimotertio : Quando proficiscuntur, inquit, consentiunt. Volant ad prospiciendum alte, ducem quem sequantur eligunt. In extremo agmine per vices qui acclament dispositos habent et qui gregem voce contineant. Excubias habent nocturnis temporibus lapillum pede sustinentes, qui lassatis somno decidens indiligentiam sono coarguat. Caeterae dormiunt capite subter alam condito alternis pedibus insistentes. Dux erecto providet collo ac praedicit. Ac paulo post : Certum est, inquit, Pontum transvolaturas primum omnium angustias petere, inter duo promontoria Criumetopum et Carambin, mox saburra stabiliri : cum medium transierint, abjici lapillos : cum attigerint continentem, et e gutture harenam. Plinius. Porro locus, quem Suidas citat, est in Avibus Aristophanis :
id estἘκ μέν γε Λιβύης ἧκον ὡς τρισμύριαι
Γέρανοι θεμελίους καταπεπωκυῖαι λίθους,
Interpres hoc loco eadem ferme quae Suidas.Venere gruum terdena ferme millia
Libycis ab oris, devoratis maximis
Saxis.