Simili figura apud eundem Euripidem Hecuba Polydorum familiae gentisque ancoram nominat :
id estὋς μόνος οἴκων ἄγκυρά τ᾿ ἐμῶν,
Porro ancoram Graecis pro refugio proverbialiter usurpari solere alibi notavimus, cum sacram ancoram exponeremus. Denique quicquid illud est cui innitimur cujusque fulcimur fiducia, ancoram vocant sumpta a navibus metaphora, quae cum ancoris fultae sunt, veluti defensae a fluctibus quiescunt. Unde et illud apud Aristidem in oratione Panathenaica prima : Πάντες ἐπὶ δυοῖν ὁρμεῖν ἔδοξαν οἱ Ἕλληνες, id est Omneis Graeci sibi videbantur in portu quodam esse, duabus nixi ancoris, quasi gemino fulti praesidio. Quem locum et paulo superius adduximus.Qui jam solus
Generis superest ancora nostri.