III. 3. Antehac putabam te habere cornua. xii

Πρὸ τούτου σε ᾤμην κέρατα ἔχειν, id est Antehac credebam tibi esse cornua. De his, qui prius habiti fortes ac strenui postea, cum res virum postulat, apparent ignavi. Unde et comicus cornutam bestiam vocat hominem paratum se defendere : Cornutam bestiam petis. Et Horatius :

Parata tollo cornua.

Apud eundem scurra jocatur in scurram accepto convicio minitantem capite moto, cum in fronte foedam haberet cicatricem. Quid faceres, inquit, si cornu tibi non esset exsectum, cum sic mutilus miniteris ? Deinde dialectici cornutum appellant syllogismum dilemma velut inexpugnabile.

Index Adagiorum