Quod scripsit in Odis Horatius :
proverbialem habet sententiam, quam Graeci sic efferunt :Nihil est ab omni
Parte beatum.
id estΟὐκ ἔστιν ὅστις πάντ᾿ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ,
Hunc senarium citat Aristoteles libro Rhetoricorum secundo inter exempla sententiarum. Est aliquoties et apud Theognidem. Clearchus apud Athenaeum adducit hunc versum :Felix per omnia nemo est mortalium.
id estἈμώμητον δ᾿ οὐδὲν ἔγεντο βροτοῖς,
Menander apud Plutarchum, Περὶ εὐθυμίας :Nil usquam est hominum carpere quod nequeas.
id estἎρ᾿ ἐστὶ συγγενές τι λύπη καὶ βίος;
Ad hanc sententiam pertinet quod alibi diximus, Omnibus galeritis innasci cristam. Theseus priusquam veniret in Atticam, instituit sacra quaedam, quae ludis ac laetitia peragerentur, quaedam contra, quae maerore luctuque. Caeterum cum adpulisset in Atticam quoniam multos repperit squalidos ac maestos ob mortem regis Aegei, qui desperato filii reditu prae dolore semet e saxo praecipitem dedit, multos contra laetitia gestientes ob filii reditum, institutum est ut in ὠσχοφορίᾳ (id est nomen festo a gestandis ramis) non nuntius ipse, sed caduceum coronaretur, deinde qui sacris interfuerunt emitterent has voces εἶα αἴ, id est eia heu, quarum prior gratulationis est et in bellicis paeanibus cani solet, quod liquet ex Aristophanis Pace, ubi crebro repetuntur illa ὦ εἶα εἶα μάλα, ὦ εἶα εἶα ὦ, altera luctus est. Unde et Αἴας dictus Graecis et αἰάζειν. Haec videlicet est imago vitae mortalium. Historia refertur a Plutarcho in Vita Thesei.Num quaepiam intercedit his cognatio,
Vitae ac dolori ?
Pindarus in Isthmiis hymno tertio, ad tempus torquet sententiam : Αἰὼν δὲ κυλινδομέναις ἁμέραις ἄλλ᾿ ἄλλοιτ᾿ ἐξάλλαξεν. Ἄτρωτοί γε μὲν παῖδες θεῶν, id est Seculum autem volvendis diebus nunc huc, nunc illuc sese flectit. Caeterum dii extra telorum jactum sunt. Nam interpres admonet hic παῖδες θεῶν esse dictum pro θεοί. Simile quiddam habet in Pythiis hymno septimo : Φαντί γε μὰν οὕτω κεν ἀνδρὶ παρμονίμαν θάλλοισαν εὐδαιμονίαν τὰ καὶ τὰ φέρεσθαι, id est Aiunt sane sic viro stabilem florere felicitatem, si haec et haec ferat, hoc est : si ferat tum prospera, tum adversa. Perpetua felicitas minitatur subitum exitium ; quod temperatum est solet esse diuturnius. Interpres in hanc sententiam adduxit versum Homericum :
id estΤὸν περὶ Μοῦσ᾿ ἐφίλησε, δίδουσ᾽ ἀγαθόν τε κακόν τε,
Extat autem hoc carmen Odysseae Θ de Demodoco. Rursum Pindarus hymno quinto : Πόνων δ᾿ οὔτις ἀπόκλαρός ἐστιν οὔτ᾿ ἔσεται, id est Laborum autem exsors nullus est nec erit. Ac mox τὰ καὶ τὰ νέμων, id est Et haec sortiens, videlicet bona cum malis. Interpres adducit et alium Pindari locum, qui est in Pythiis hymno tertio : Ἓν παρ᾿ ἐσλὸν πήματα σύνδυο δαίονται βροτοῖς ἀθάνατοι, id est Ad unum bonum duo simul mala partiuntur mortalibus immortales. Adducit et illud Homericum quod alibi retulimus ex Odysseae Ω :Unice amans dederat cui Musa bonumque malumque.
id estΔοιοὶ γάρ τε πίθοι κατακείαται ἐν Διὸς οὔδει,
Huc pertinent et illa de quibus nobis alias dictum est, Ubi mel, ibi fel, ubi uber, ibi tuber, et hujus generis alia. Nec alienum arbitror ab hac sententia quod prisci Romani duas divas coluerunt, Angeroniam atque Volupiam, alteram ab angoribus dictam, alteram a voluptate, et Angeroniae quidem pontifices in sacello Volupiae sacrum faciunt significantes dolores ac voluptates in vita hominum invicem mixtas esse. Addunt Angeroniae simulachrum in ara Volupiae fuisse collocatum, quod dolor comes sit voluptati et voluptas dolori, hac figura ut os habeat obligatum atque signatum, hoc aenigmate significantes eos qui dolores et anxietates animi dissimulant, patientiae beneficio ad maximam pervenire voluptatem. Hujusmodi ferme Macrobius libro In Somnium Scipionis primo. Desinam si Aeschyli versum asscripsero quem Julius Pollux libro sexto capite undecimo testatur extare apud Aristophanem :Dolia namque Jovis duo sunt in limine posta.
id estὈξυγλυκυῖάν τἆρα κοκκιεῖς ῥόαν,
Hujus enim pomi grana gratam quandam habent acrimoniam. Ad eundem modum temperata est vita mortalium.Et dulciter acre temperabis punicum.