Διπλοῦς ἄνδρας, id est Duplices viros proverbiali joco vocabant qui essent lubrica et insincera fide, quos nunc vulgo bilingues appellant. Et Vergilius Tyrios bilingues appellat. Dictum est autem per allusionem, quod pleraque virorum nomina dissyllaba sint, praesertim servorum, quorum gens vafrum et fraudulentum habetur. Unde sensus ambiguus est : potest enim accipi vel de eo qui duabus sederit sellis, vel cui nomen sit dissyllabum. Zenodotus hujusmodi citat epigramma :
id estΜισῶ τὸν ἄνδρα τὸν διπλοῦν πεφυκότα,
Χρηστὸν λόγοισι, πολέμιον δὲ τοῖς τρόποις,
Est aliquoties et apud Homerum, Odysseae Σ :Equidem virum odi duplicem, sermonibus
Probis amicum, caeterum hostem moribus.
id estΟἵ τ᾿ εὖ μὲν βάζουσι, κακῶς δ᾿ ὄπιθεν φρονέουσιν,
Rursum Odysseae Π :Qui bene cum dicant, retro mala mente volutant.
id estἜσθλ᾿ ἀγορεύοντες, κακὰ δὲ φρεσι βυσσοδόμευον,
Iterum ejusdem operis Σ :Qui bene cum loquerentur, atrocia mente premebant.
id estΘέλγε δὲ θυμὸν
Μειλιχίοις ἐπέεσσι, νόος δὲ οἱ ἄλλα μενοίνα,
Apud Platonem in Hippia minore citat aliquis hos Homeri versus qui dicuntur ab Achille ad Ulyssem :Pectora blandis
Lenibat dictis, at mens diversa parabat.
id estΧρὴ μὲν δὴ τὸν μῦθον ἀπηλεγέως ἀποειπεῖν,
Ὥσπερ δὴ φρονέω τε καὶ ὡς τετελέσθαι ὀίω.
Ἐχθρὸς γάρ μοι κεῖνος ὁμῶς Ἀίδαο πύλῃσιν,
Ὅς γ᾿ ἕτερον μὲν κεύθῃ ἐνὶ φρεσίν, ἄλλο δὲ ἔιπῃ,
Quisquis corde aliud celans, aliud sonat ore.Nam decet ingenue quod sentis voce profari.
Haud secus atque Orci portas hominem exsecror illum