Λυδίῳ νόμῳ, id est Lydia lege sive Lydia cantione. Convenit, quoties ariolatur aliquis et auguriis divinationibusque servit. Hac enim superstitione Lydi laborasse feruntur. Allusit ad harmoniae genus, quod Lydium dicitur ; nam et magorum preces incantamenta vocantur et carmina. Meminit Diogenianus et item Hesychius, putans idem esse Λυδίῳ νόμῳ ac si dicas Μυσῷ νόμῳ, quod Mysi profecti sint a Lydis, et ipsi divinationibus deditissimi. Addit aliam causam, quod Lydi flammeis muliebribus soleant ornare capita, unde quadrare videtur in effoeminatos. Atqui si nobis quoque divinare licet, Lydi curribus et equitatu valuisse leguntur ; ita Λύδιος νόμος idem erit cum eo, qui apud Suidam dicitur ἁρμάτιος νόμος sive ἁρμάτιον μέλος, ita dictum, quod primum inventum sit de Hectore, qui curru trahebatur, ut narrat Homerus.