Χαρώνειος θύρα, id est Charontica janua. De imminente capitis periculo sive de re magnopere tristi. Sic enim antiquitus appellabatur una e carceris januis, per quam damnati judicum sententiis ad supplicium educebantur. Referunt Zenodotus, Hesychius et Suidas. Charontis enim cymba fingunt animas ad inferos deduci. Hinc Aristophanes in Pluto : Ὁ δὲ Χάρων τὸ ξύμβολον δίδωσι, id est Dat symbolum Charon, significans illi imminere mortem.