II. 7. Ad digituli crepitum. xcix

Qui arrogantius fastuosiusque jubent quippiam, digituli crepitu significare dicuntur. Divus Hieronymus in epistola ad Rusticum monachum usurpavit in superciliosum quendam et fastidientem, qui dicturus digituli crepitu silentium imperabat, deinde simili fastu singulas voces per intervalla promebat, ut singultire crederes, non proloqui. Videtur autem hic gestus fuisse dominorum servis humilius aliquod ministerium innuentium. Martialis libro tertio in Zoilum :

Digiti crepantis signa novit eunuchus.

Item in Distichis :

Cum poscor crepitu digitorum et verna moratur,

O quoties pellex culcitra facta mea est.

M. Tullius libro Officiorum tertio : Itaque si vir bonus habeat hanc vim, ut, si digitis concrepuerit, possit in locupletum testamenta nomen ejus irrepere, hac vi non utatur, ne si exploratum quidem habeat id omnino neminem unquam suspicaturum. Simile est illud de nutu et renutu Jovis, quod ex Homero citat Plinius in Epistolis. Et nutu dicuntur efficere, qui minimo negotio rem conficiunt, item ad omneis nutus obsequi, qui prompte morigerantur.