II. 7. Boni viri lacrimabiles. lxiv

Ἀγαθοὶ δ᾿ ἀριδάκρυες ἄνδρες, id est

At quisquis probus, is multum lacrimabilis est vir.

De iis dicebatur, qui facile commoverentur ad misericordiam ac precibus flecterentur ; nam illacrimare dicuntur qui miserescunt. Ovidius : Quibus possint illacrimasse ferae. Proinde Horatius Plutonem, quod nullis flectatur precibus, illacrimabilem appellat :

Non si trecenis, quotquot eunt dies,

Amice, places illacrimabilem

Plutona tauris.

Et Dido Vergiliana Aeneae duritiem incusans :

Num fletu ingemuit nostro ? Num lumina flexit ?

Num lacrimas victus dedit aut miseratus amantem est ?

Potest et ad Heraclitum referri res humanas perpetuo fletu prosequi solitum. Contra duros et inexorabiles adamantinos, ferreos et corneis fibris dicimus. Licebit et huc detorquere, quod boni fere cum paupertate rem habent multaque coguntur perpeti. Adagium recensetur a Zenodoto.

Index Adagiorum