II. 5. Neque compluitur, neque sole aduritur. liii

Οὔθ᾿ ὕεται, οὔτε ἡλιοῦται, id est Neque compluitur, neque sole aduritur, de eo dici solitum, qui procul ab omni incommoditate semotus vitam ageret. Cui contrarium illud Horatianum : Sudavit et alsit, et pulveris et solis, et coelestis aquae patiens latus. Negotiatores, milites, athletae, nautae atque id genus homines soli ferendo et imbribus tolerandis assuescant oportet. Qui domi molliter vivit, ab his malis abest. Quamobrem in hominem delicatum et ad labores ferendos inhabilem quadrabit. Aristophanes in Ranis Bacchi mollitiem notans :

Καὶ μήτε θερμήν, μήτ᾿ ἄγαν ψυχρὰν φράσῃς,

id est

Nec aestuosam nec nimis cedo frigidam.

Refertur a Zenodoto proverbium.

Index Adagiorum