II. 5. Ventus neque manere sinit neque navigare. xxi

Ἄνεμος οὔτε μένειν ἐᾷ, οὔτε πλεῖν, id est Ventus neque manere sinit neque navigare. Philoctetes apud Aeschylum :

Ἔνθ᾿ οὔτε μίμνειν ἄνεμος, οὔτε πλεῖν ἐᾷ,

id est

Ubi nec manere nec ire ventus annuit.

Simillimum est illi : Lupum auribus teneo. Usus erit, ubi quis in eas rerum angustias inciderit, ut nec relinquere negotium sit integrum, nec absolvendi sit facultas. Mutuo sumpta metaphora a saevissima ventorum tempestate, cum nautis periculosissima est navigatio, neque tutum tamen ancoram jacere. Q. Curtius lib. VIII citra figuram extulit, hoc pacto : Attonitisque auribus stupens agmen nec progredi nec considere audebat. Refertur a Diogeniano.

Index Adagiorum