II. 5. Ne mihi Suffenus essem. xii

Ne mihi Suffenus essem, ne mihi ipsi blandirer, ac stulte me ipsum admirarer. Suffenus erat poeta longe ineptissimus, in aliorum vitia dicax, ad sua caecus. Itaque proverbium receptum, ut, qui sibi inaniter placerent, Suffeni dicerentur. Catullus in epigrammate :

Idem infaceto est infacetior rure,

Simul poemata attigit ; neque idem unquam

Aeque est beatus ac, poema cum scribit :

Tam gaudet in se, tamque se ipse miratur.

Ibidem :

Quem non in aliqua re videre Suffenum

Possis.

Suffeni simillimum Mevium facit Horatius, suis ignoscentem vitiis, aliena mordacissime insectantem : Egomet mi ignosco, Mevius inquit.