Exstant apud auctores aliquot absolvendi paroemiae, quarum de numero est illa Ad umbilicum ducere pro eo, quod est : librum finire atque absolvere. Sunt enim umbilici interprete Porphyrione ornamenta quaedam ossea aut lignea corneave umbilici nostri formam imitantia, quae voluminibus jam absolutis addebantur, atque hinc proverbialem figuram esse natam Ad umbilicum pervenit, id est ad finem. Horatius in Epodis :
Martialis in quarto Epigrammatum libro :Deus, deus nam me vetat
Inceptum celeres promissum carmen iambos
Ad umbilicum ducere.
Idem libro quinto :Ohe, jam satis est, ohe libelle,
Jam pervenimus usque ad umbilicos,
Tu procedere adhuc et ire quaeris.
Idem in tertio :Quae cedro decorata purpuraque
Nigris pagina crevit umbilicis.
Rursum in undecimo :Cedro nunc licet ambules perunctus,
Et frontes gemino decens honore
Pictis luxurieris umbilicis.
Verum equidem haud scio possitne proverbium hoc alio quam ad librum aut Carmen transferri, nisi durior fiat metaphora.Explicitum nobis usque ad sua cornua librum,
Et quasi perfectum, Septitiane, refers.