Σκίλλας ἀπὸ σήματος τίλλειν, id est Squillas a sepulcro vellere, jubebantur, qui parum sanae mentis esse viderentur. Hac enim herba malum hoc expiabatur antiquitus. Theocritus in Bucolicis :
id estΣκίλλας ἰὼν γραίας ἀπὸ σάματος αὐτίκα τίλλοις,
Innuit illum, quod in certamine canendi superatus sit, adeo iracunde ferre, ut periculum sit, ne vertatur in insaniam. Et alter simile quiddam refert :I, squillas ab anus quam primum velle sepulcro.
id estἘνθὼν τὰν κυκλάμινον ὄρυσσέ νιν εἰς τὸν Ἅλεντα,
Dioscorides lib. II demonstrat cyclaminon Romanis dici rapum, efficacem detrahendo e capite phlegmati. Atque inter caetera ejus remedia hoc quoque commemorat, sucum illius melli admixtum inseri naribus ac lanam hoc imbutam digito imponi ad purgandam capitis pituitam ; hujus radicem dissectam reponi asservarique, non secus ac squillae ; denique contusam et in pastillos redactam valere adversus veneficia, quae Graeci philtra vocant.Hinc abiens fluvio infodias cyclaminon Halenti.