II. 2. Dedi malum et accepi. lxxxiii

Dedi malum et accepi. Beticum adagium est, quo licebit uti, quoties ejusmodi permutatio videbitur facta, ut malum pro malo sit redditum et par pari relatum  : veluti si quis improbum generum dedisset ac nurum item improbam recepisset. Recensetur et explicatur a Plinio juniore in Epistolis : Caecilius, inquit, Classicus, homo foedus et aperte malus proconsulatum in ea parte non minus violenter quam sordide gesserat eodem anno, quo in Africa Marius Priscus. Erat autem Priscus ex Betica, ex Africa Classicus. Inde dictum Beticorum (ut plerumque dolor etiam venustos facit) non illepidum tenebatur : Dedi malum et accepi. Congruet et in eos, qui liberos suos committunt malis praeceptoribus et recipiunt eos pejores, quam tradiderant. Rursum in eos, qui lacessunt illos, unde gravius laeduntur, quod usu venire tradunt iis, qui in Aegypto venantur onagros. Nam animal lacessitum frequenter calcitrando lapides missos retorquet in jaculantes tanto impetu, ut pectora insequentium penetrent aut caput fractis ossibus displodant. Unde et in instrumento bellico nomen inditum. Auctor Ammianus lib. XXIII.

Index Adagiorum