II. 2. Dente Theonino rodi. lv

Theonino dente rodi dicuntur qui conviciis lacerantur. Sumptum a Theone, poeta quodam rabiosae loquacitatis petulantissimaeque maledicentiae, unde et Ausonius in carmine hendecasyllabo poetam quempiam indoctum et mordacem Theonem appellat  :

Nec posthac metues ubique dictum : Hic est ille Theon, poeta falsus,

Bonorum mala carminum Laverna.

Horatius in Epistolis : Dente theonino qui circumroditur. Neque dissimili figura est usus in epistola ad Julium Florum  : Hic delectatur iambis, / Ille Bionaeis sermonibus. Acron admonet Bionem philosophum fuisse, qui mordacissimis dialogis laceraverit poetas, sic ut nec Homero parceret. Porphyrion autumat Aristophanis comici patrem fuisse. Zoili quoque mordacitas propemodum in proverbio est, sed ut invidum intelligas magis quam oblatratorem. Horatius hoc vitium alibi succum loliginis vocat et salem nigrum, quod cum morsu addat et famae maculam.

Index Adagiorum