II. 2. Puer glaciem. xli

Ὁ παῖς κρύσταλλον, id est Puer glaciem, dicebatur in eos, qui cum retinere quippiam non possint, nolunt tamen amittere : veluti si quis magistratum recuset deponere, cui gerendo sit impar, aut a munere nolit absolvi, quod tueri tamen non possit. Competet et in eos, qui sponte nolint a se amovere, quod tamen aliquanto post sit elapsurum. Ut, cum opes urgemus premimusque, mox nihilominus nos relicturas. Aut, cum rem noxiam urgemus, nec volumus amittere, quod laedit. Refertur a Zenodoto, Suida, Diogeniano. Meminit Plutarchus, et explicat lib. De futili loquacitate. Sumptum videtur e Sophocle, qui amorem comparat pueris, qui glaciem conspectam arripiunt manibus ac delectantur, sed ea mox liquescente, nec facile possunt abjicere lubricam massam, nec retinere noxiam. Itidem amor nec excuti potest ob voluptatem adjunctam, nec retineri ob molestias admixtas voluptatibus majores.

Index Adagiorum