II. 1. Pedibus trahere. xviii

Pedibus trahere est rem pro suo arbitratu versare. M. Tullius ad Atticum libro quarto : Non recordor, unde ceciderim, sed unde surrexerim. Fratrem meum et te si habebo, per me pedibus ista trahuntur. Idem libro septimo Epistolarum familiarium : Nam de judiciis quod quereris, multo laboro minus : trahuntur per me pedibus omneis rei. Apud T. Livium tertiae decad. lib. IV Andronodorum parantem cedere principatu Demarata uxor admonuit vocis, quam Dionysius usurpare solebat : non equo insidentem, sed pedibus tractum debere relinquere tyrannidem, quod facili momento esset, quo quis vellet die, cedere possessionem magnae fortunae, facere et parare eam difficile atque arduum esse. Ex his verbis liquet eos pedibus trahi, qui, plane victi, sunt in potestate victoris. Metaphora ducta videri potest vel a Vulcano illo Homerico, quem Jupiter, ut longe viribus praestantior, pedibus tractum e coelo dejecit, quemadmodum testatur ille :

Ῥῖψε ποδὸς τετάγων ἀπὸ βηλοῦ θεσπεσίοιο,

id est

Protractum pedibus supero dejecit Olympio,

vel ab ejusdem Hectore, cui victor Achilles libro Iliados vigesimo secundo

Ἀμφοτέρων μετόπισθε ποδῶν τέτρηνε τένοντε

Ἐς σφυρὸν ἐκ πτέρνης, βοέους δ᾿ ἐξῆπτεν ἱμάντας,

Ἐκ δίφροιο δ᾿ ἔδησε, κάρη δ᾿ ἕλκεσθαι ἔασεν,

id est

Qua post ambo pedes calcaneus imus adhaeret

Talo, transfodit nervos ac bubula lora

Inseruit, corpus de curru deligat alto,

Pendulum at interea trahitur caput.

Trahitur ad eundem modum et Cacus apud Maronem lib. octavo ab Hercule victore : Pedibus informe cadaver / protrahitur. Juvenalis satira quinta :

Duceris planta velut ictus ab Hercule Cacus,

Et ponere foras, si quid temptaveris unquam

Hiscere.