Porro quantum vel dignitatis vel veneris adjungat orationi tempestivus proverbiorum usus, non arbitror pluribus explicandum. Primum enim quis non videt quantum majestatis vel ex ipsa antiquitate concilient orationi ? Tum si quod schema, quod amplitudinem ac sublimitatem apponat sermoni, rursum si quod ad gratiam dictionis facit, denique si qua ratio festivitatis, cum paroemia plerumque per omneis figurarum species, per omneis facetiarum formas varietur, nimirum, quicquid illa solent adferre, conferet ac genuinam quandam peculiaremque gratiam de suo insuper adjunget. Proinde si scite et in loco intertexantur adagia, futurum est, ut sermo totus et antiquitatis ceu stellulis quibusdam luceat et figurarum arrideat coloribus et sententiarum niteat gemmulis et festivitatis cuppediis blandiatur, denique novitate excitet, brevitate delectet, auctoritate persuadeat.